چکیده یکی از دانشهای پر اهمیت در ارتباط با قرآن تأویل است، که بخشی از روایات تفسیری معصومین (ع) مربوط به همین حوزه است. پژوهش حاضر با هدف شناخت مستند و دقیق تر روایات تفسیری به ویژه روایات تأویلی شکل گرفته است، لذا روایات تأویلی را با تکیه بر کتاب البرهان سید بحرانی جمع آوری و سند آنها را به عنوان یکی از قرائن صدوری حدیث مورد بررسی قرار داده است تا به این سوال پاسخ دهد که روایات تأویلی به لحاظ سندی به چه میزان معتبر است؟ لذا مجموعه مباحث این پژوهش در راستای پاسخ به سوال فوق در سه فصل تنظیم شده است، فصل اول به مبانی و مفاهیم اساسی پژوهش در ده بخش پرداخته شده است: مفهوم تفسیر، مفهوم تأویل، بررسی مفهوم روایات تفسیری، اصطلاحات حدیثی، روایت متابع و شاهد، جرح و تعدیل، سند شناسی، حجیت خبر واحد در حوزه تفسیر، تنقیح دو مفهوم ضعیف السند و عدم اعتبار حدیث، مفهوم غلو از نگاه رجالیان، معرفی اجمالی کتاب البرهان. فصل دوم احادیثی که به لحاظ سندی معتبر هستند را در سه بخش احادیث صحیح، موثق، حسن آورده شده است، در این فصل سعی شده در بررسی اسناد ضعیف اگر روایتی با سند صحیح از باب متابع و شاهد یا مویدی که مضمونش، محتوای روایت ضعیف السند را تایید می کند آن را از دسته روایات ضعیف خارج و جز روایات معتبر السند بر شمرده ایم. فصل سوم احادیثی را که به دلایلی به لحاظ سندی ضعیف هستند آورده شده است. واژگان کلیدی: قرآن، تفسیر نقلی، تأویل، روایات تأویلی، رجال.