محصولات مهندسی مدرن از تک تک قطعات تا سامانه های بزرگ باید به گونه ای طراحی و تولید شوند که در مدت زمان مأموریت از قابلیت اطمینان و ایمنی لازم برخوردار باشند. در هر صنعت هنگامی که سامانه ای از کار می افتد یا دچار اختلال می شود، از جنبه های مختلفی مانند جنبه های اقتصادی، انسانی، سیاسی و ... خطرناک و زیان آور است. از این رو مهندسان باید از مفاهیم اساسی و بنیادی کاربرد روش های ارزیابی و تخمین سطح یکپارچگی ایمنی آگاه باشند، زیرا قوانین امروز، تأمین کنندگان لوازم و مواد و طراحان و سازندگان محصول را مسئول خسارت های وارد بر مصرف کنندگان، به سبب بروز معایب محصول می دانند. روش های مختلفی جهت تخمین مناسب سطح یکپارچگی پیشنهاد شده است. بعضی از این روش ها در استاندارهای بین المللی iec61508 و iec61511 معرفی شده اند. از معروف ترین و مشهورترین این روش ها آنالیز لایه های حفاظتی است. تخمین دقیق سطح یکپارچگی ایمنی در زمانی مناسب همواره یکی از رویکردهای پیش روی فرآیندهای صنعتی بوده است. هدف اصلی این تحقیق بهبود روش آنالیز لایه های حفاظتی است و در آن سعی شده است که با استفاده از مفهوم منطق فازی در آنالیز لایه های حفاظتی ابزار قدرتمندتری در تخمین سطح یکپارچگی ایمنی ارائه دهیم. در این تحقیق علاوه بر معرفی مختصر روش های تعیین سطح یکپارچگی ایمنی، به معرفی اجمالی روش آنالیز لایه های حفاظتی، منطق فازی، روش ترکیبی از آنالیز لایه های حفاظتی و منطق فازی و در نهایت استفاده از روش ترکیبی در تعیین سطح یکپارچگی ایمنی یک سامانه صنعتی پرداخته شده است.