مفهوم سبک¬زندگی سلامت¬محور که اخیراً مورد توجّه جامعه¬شناسان پزشکی قرار گرفته است، از چالش¬های مهم جهان سوّم محسوب می¬شود. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط ما بین ابعاد کیفیّت زندگی با سبک¬زندگی سلامت¬محور می¬پردازد. در واقع از آنجائی¬که سبک¬زندگی سلامت¬محور نوع مصرف افراد در جامعه را تعیین می¬نماید و مصرف نیز تأثیر عمیقی بر ابعاد زندگی فرد خصوصاً سلامت می¬گذارد، ضرورت پژوهش را نمایان می¬سازد. پژوهش حاضر با روش پیمایشی و از نوع تحقیقات میدانی می¬باشد، جامعه مورد بررسی کلّیّه¬ی کارمندان دولتی شهرستان مریوان می¬باشد، که از طریق فرمول کوکران 358 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه¬ی استانداردکیفیت¬ زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه¬ی سبک¬ زندگی سلامت ¬محور خودساخته محقّق می¬باشد که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 76 درصد به تأیید رسیده است. نتایج نشان داد که ما بین ابعاد کیفیّت¬زندگی، شامل سلامت جسمانی، سلامت روان، روابط اجتماعی، محیط زندگی با سبک¬زندگی سلامت¬محور رابطه¬ی¬ مستقیمی وجود دارد. به صورتی¬که افزایش کیفیّت¬زندگی، افزایش سلامت¬محوری سبک¬زندگی را به دنبال دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که 35 درصد از تغییرات متغیّر وابسته¬ی این پژوهش توسط متغیّرهای مستقل تببین می¬شود و 65 درصد باقیمانده متعلّق به عوامل دیگری می¬باشد، که خارج از این بررسی هستند. همچنین متغیّر سلامت جسمانی با ضریب 34 درصد قوی¬ترین متغیّر پیش بین متغیّر وابسته است. استفاده از سیستم مدیریّت مشارکتی و برگزاری کارگاه¬های آموزشی در حوزه¬های مختلف از قبیل سلامت روان، مهارت¬های زندگی، سلامت اجتماعی، مدیریّت و برنامه¬ریزی جهت ارتقاء سلامت محوری سبک زندگی کارمندان از مهم¬ترین پیشنهادات این پژوهش می¬باشند.