مدیریت فرآیند اداره یک مجموعه اعم از خانه، نهاد اداری، شهر، روستا و غیره است و یا در یک معنای کلی فرآیند برنامه ریزی، سازماندهی، رهبری، اداره و کنترل یک مجموعه به منظور دستیابی به اهداف برنامه ریزی شده و مورد نظر می باشد. تحقق اغلب وظایف نام برده شده در شهرها بر عهده مدیریت شهری است، که در تمام شهرهای ایران از این نهاد با عنوان شهرداری یاد می شود. از آنجایی که شهر به عامه شهروندان تعلق دارد وهدف نهایی هر نوع مدیریت و برنامه ریزی شهری نیز به تأمین آسایش و رضایت آنان برمی گردد. بنابراین طبیعی و ضروری است که خود آنان در شکل گیری، توسعه، مدیریت، نظارت و چگونگی بهره گیری از امکانات شهر دخالت فعال و موثر داشته باشند. در این راستا مدیریت مشارکتی یکی از ابزارهای لازم برای دسترسی به اهداف ذکرشده محسوب می شود که از طریق مراجعه به خرد جمعی، بهره گیری از تبادل نظر و توافق گروههای موثر جامعه ی شهری به دست می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل موثر بر مدیریت مشارکتی در منطقه چهار شهر اهواز تدوین شده است. ماهیت این پژوهش نظری- کاربردی بوده و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. به منظور جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان منطقه چهار شهر اهواز بوده است. نوع نمونه گیری، نمونه گیری تصادفی ساده بوده که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 383 به دست آمده است. در ادامه نیز با استفاده از نرم افزارهای spss، excel و روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (fahp) داده ها و اطلاعات، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که بر اساس آزمون های همبستگی پیرسون و اسییرمن بین سواد و مشارکت رابطه معناداری وجود ندارد. بر اساس آزمون ذکر شده بین حس تعلق و مشارکت رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس آزمون واریانس یک راهه (آنوا) بین وضعیت اشتغال و مشارکت تفاوت معناداری وجود دارد. در پایان بر اساس نظرخواهی صورت گرفته از کارشناسان مجرب، از بین 10 متغیر موثر بر مشارکت در این نظر خواهی متغیرهای اعتماد، سواد، تعلق و انگیزه بیشترین اهمیت را در بحث مشارکت داشتند. همچنین در بین انواع مشارکت، مشارکت مالی شهروندان با شهرداری بخصوص در پرداخت عوارض دارای بیشترین اهمیت می باشد.