امام خمینی(ره) ،معمار بزرگ جمهوری اسلامی ایران،با فرمان خود در مورخه 15/10/60 مبنی بر تشکیل هیئت های جدید گزینش ،ساختاری نو- بر پایه موازین و معیارهای واقعی اسلام- برای نظام گزینشی کشور، ترسیم و تدوین نمودند.هدف از این نوشته،بررسی تطبیقی فرمان شش ماده ای امام خمینی(ره) با آیات و روایات می باشد که به روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد قرآنی انجام شده و بیان می داردکه: امام راحل(ره)،در این فرمان،ملاک هایی را،برای گزینش گران لازم و ضروری دانسته اند؛ چون:صالح و متعهد بودن،اخلاق کریمه و. . . .در آموزه های اسلام ،هر یک از این اخلاق پسندیده ،از اخلاق حسنه دیگر،سرچشمه گرفته و خود منبع رفتار و کردارهای سازنده دیگری می گردند. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:«با ایمان می توان به اعمال صالح راه برد و با اعمال شایسته ،به ایمان می توان دسترسی پیدا کرد».،وجود این خصلت ها در گزینش گران- با توجه به اصل خدمت و کرامت انسانی- امری غیر قابل انکار می باشد. ایشان،در مقابل این اخلاق حسنه، عدم وجود صفاتی چون تنگ نظری، تندخویی و مسامحه و سهل انگاری را نیز برای گزینش گران،مهم و حیاتی دانسته اند. خداوند می فرماید:« وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسهِ فَأُوْلَئکَ هُمُ الْمُفْلِحُون»(تغابن/16)و کسانی که از خسّت نفس خویش مصون مانند، آنان رستگارانند. از منظر امام انقلاب(ره)،آیات و روایات، هر یک از این خصلت ها ،منشا مفاسد بسیاری هستند که بر لزوم احتراز از آن ها- با توجه به حساسیت امر گزینش- تاکید دارند. بعد دیگری که در این فرمان، مورد توجه امام(ره) بوده،شرایط حاکم بر شیوه های گزینش می باشد.ایشان در فرمان خویش بر،محوریت وضع فعلی افراد و عدم تجسس و. . . تاکید داشته اند؛که کاملا مطابق با آموزه های دین است.در قرآن می خوانیم:« وَ الَّذینَ عَمِلُوا السَّیِّئاتِ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدها وَ آمَنُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدها لَغَفُورٌ رَحیم»(اعراف/153) و [لی‏] کسانی که مرتکب گناهان شدند، آن گاه توبه کردند و ایمان آوردند، قطعاً پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود.