یکی از مشکلات بسیار مهم در خطوط ریلی بالاستی عدم توزیع مناسب تنش ها در لایه های بالاست و بستر و در پی آن خرابی سازه خط می باشد. گاها به منظور افزایش بهره وری از طریق توزیع مناسب تنش روی بستر و یا زیر بالاست و همچنین کاهش ارتعاشات خط وکم کردن میزان خستگی در مصالح دانه ای، از لایه نیمه صلب بتن آسفالتی استفاده می شود. استفاده از لایه آسفالتی در سازه خط , تأثیر مثبتی بر ظرفیت باربری داشته , پایداری و دوام خط ریلی را بهبود می بخشد و در نهایت منجر به کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری میگردد. با این وجود استفاده از این لایه باعث کاهش مقاومت جانبی ریل میگردد. در این پروژه ابتدا مروری بر خطوط آسفالتی اجرا شده در دیگر نقاط جهان داشته ایم. سپس نتایج حاصل از کارهای آنها و در این بین کارهای پرفسور رز را بررسی نمودیم. در ادامه به بحث های راجع به مقاومت جانبی و ضرورت وجود آن، همچنین اثرات مخرب آن بر روی خط، و در انتها روش های اندازه گیری مقاومت جانبی در خطوط ریلی پرداختیم. پس از مطالب یاد شده در این پروژه ما آزمایشات میدانی تأثیر استفاده از لایه آسفالتی در راه آهن به جای بالاست بر روی مقاومت جانبی ریل را انجام دادیم. در این راستا از تست stpt (تراورس تک) و تست پانل استفاده کردیم. آزمایشات در دو حالت زیر لایه و تمام عمق آسفالتی صورت گرفت. زیرلایه در دو ضخامت 10 و 15 سانتیمتری و تمام عمق در سه ضخامت 10، 15 و 20 سانتیمتری اجرا شده و آزمایش بر روی این پنج لایه صورت گرفت. نتایج حاصل از آزمایشات را بررسی کردیم و نتایج بدست آمده نشان میدهد که استفاده از لایه آسفالتی بجای بالاست تأثیر منفی بر روی مقاومت جانبی خط دارد.