مسئله طراحی، مسئله‎ای نامعین است. مسئله طراحی به گونه‎های بی‎شماری قابل تعریف بوده و به ازای هر تعریف، بی‎شمار پاسخ وجود دارد. در تبیین مسئله طراحی به کمک روش‎های مقداری پس از تعریف مسئله، دامنه‎ها و قیود، یک مدل اولیه از مسئله به دست می آید. پس از آن نوبت به تهیه پاسخ مسئله طراحی است(مختاران،1390،ص21). تفکر پارامتریک در معماری مسئله ی جدیدی نیست. معماری خوب همیشه به نقش اجتماعی اش آگاه و متعاقبا متاثر از پارامترهای چند ظرفیتی است. از سوی دیگر، پارامتریسیزم از دردسر پارامترهای خارجی رها شده و خود مختاری فرم های معماری را رواج می¬دهد (موسوی، 1391،ص84) . این خود مختاری باعث کاربردی¬تر شدن و منتج شدن فرم¬های معماری از اصولی می¬شود که دیگر در بند سلایق و علایق شخصی یا مدهای زودگذر نیست بلکه طی فرآیندی محاسبه شده و برگرفته از اصول مختلف مهندسی از عوامل اقلیمی گرفته تا روابط فرموله شده¬ی جانمایی بدست می¬آید.