غلامعلی آذرخشی، متخلص به ، «رعدی»، (1378ـ 1288) شاعر، ادیب و نویسنده ی معاصر ایران است. زندگی رعدی، در دو مرحله خلاصه می شود: مرحله ی اول زندگی رعدی، فعالیت های فرهنگی، اداری و سیاسی اش، از جمله این که: هجده سال در سازمان یونسکو، و چهار سال در مجلس سنا، فعالیت داشت. مرحله ی دوم، مرحله ی شاعری وی است؛ عمده ی محورهای فکری شاعر، مسائل اجتماعی و سیاسی است. اشعار رعدی از غنای موسیقایی چشمگیری برخوردار است. مخصوصاً، آرایه ی جناس و همچنین باستانگرایی، که در بین آن ها، کاربرد باستانگرایی واژگانی بیشتر است و علاوه بر آن، از آرایه های لفظی و معنوی و صور خیال بهره می گیرد که در بین آن ها، تضاد، تشبیه و استعاره، بسامد بیشتری دارند. قالب های عمده ی شعری او، قصیده، غزل و مثنوی است؛ اما در دیگر قوالب شعری مانند: مسمط، ترکیب بند و رباعی نیز طبع آزمایی کرده است. پژوهش حاضر، به بررسی و نقد و تحلیل مجموعه ی «نگاه» رعدی آذرخشی می پردازد؛ ابتدا زندگی رعدی و سپس، تنوع مضامین، ویژگی های زبانی و ادبی از جنبه های گوناگون صور خیال، آرایش های لفظی و معنوی و ویژگی های زبانی، اعم از لغوی و نحوی بررسی و تحلیل می گردد.

اردکان ازشهرهای کهن ایران دارای گنجینه های گرانبها و ارزشمند از میراث زبانی اقوامی است که در طول هزارها و سده ها در آن زیسته، رشد کرده و بالیده اند. تحقیق و پژوهش از این میراث گرانبها از اصلی ترین مسئولیت پژوهشگران این حوزه است.در پژوهش حاضر تلاش شده تابا جمع آوری داستان های عامیانه ی اردکان و تحلیل و بررسی آن ها، به این گنجینه ی گرانبها یاری گردد. گردآوری داستان های عامیانه بیشتربه منظورآشنایی و الفت با زندگی مردم انجام می پذیرد، و یکی از امتیازات داستان های عامیانه ی اردکان ،نگاه ویژه ، دگرگون وهنرمندانه به این داستان هاست. داستان های عامیانه اردکان با تنوع های بیانی و درقالب تابلوهایی هنرمندانه ،ذهن مخاطب را نوازش می دهند، وتعلیمی بودن این دسته از داستان ها ، در درجه اول اهمیت قرار دارد.دراین نوع داستان ها، سرگذشت ِبسیاری از افراد خوب وبد بیان می شودو ازاهداف والای آن ها آشنایی با فرهنگ مذهبی،تعلیم وتربیت،هدایت وعبرت آموزی انسان در قالب داستان است. پرداخت عناصر داستانی دراین قصه ها به گونه ای است که مخاطب دربرخورد با آنان به مثابه یکی از شخصیت های داستان حضورفعال دارد.