غزل عمومی ترین قالب شعری است که از بدو پیدایش قرن ششم مورد استفاده شاعران قرار گرفته است. در زمان دفاع مقدس، دلیل این توجه را باید در دگرگونی های محتوایی و تازگی مضامینی جست که در بحبوحه جنگ، ذهن شاعران را به خود مشغول ساخت و با پوششی از رویکرد حماسی، وجه تمایز غزل امروز با غزل گذشته قرار گرفت. این تحقیق در سه فصل؛ کلیات(تعریف مسأله و سوالات تحقیق و فرضیه و هدف)، زندگی نامه با معرفی آثار شاعران و هم چنین بررسی سبک شناختی غزل های شاعران خوزستان به انجام رسیده است. فصل اخیر در سه بخش تدوین شده است. نخست اندیشه که مفاهیمی چون عشق، حماسه، آزادی، شهید، سوگ و اعتراض و صبح و بیداری را تحلیل نموده و دیگر بخش بُعد ادبی که ابزارهای تصویرآفرینی چون تشبیه و استعاره و تشخیص و پارادوکس و حس آمیزی را بیان می کند و سرانجام بخش سوم که زبان غزل را بررسی نموده و انواع هنجارگریزی های موجود در شعر. وجود غزلیاتی است که رخداد دفاع مقدس را در آیینه ی حماسه و تلفیق آن با عرفان و بعضاً واقعه عاشورا، منعکس نموده و می توان نمونه آن ها را در غزلیات امین پور و بهداروند مشاهده کرد، ضمن آنکه استعاره به ویژه استعاره مکنیه نیز از بسامد بالایی در این اشعار برخوردار است. لازم به یادآوری است که اینگونه ویژگی ها در شعر مهرآذین و بالاخص میرشکاک قابل جست و جو نیست.