در دهه های اخیر، پیشرفت های زیادی در زمینه حسگرهای شیمیایی نوری برای اندازه گیری فلزات سنگین به خاطر ساخت آسان، قیمت کم، حساسیت و گزینش پذیری مناسب دیده شده است. اندازه گیری اورانیل در آب به علت تحرک نسبی بالای آن در آب های زیرزمینی و سطحی بسیار حائز اهمیت است. در قسمت اول این پایان نامه از توانایی یک شناساگر فلزی، به نام کالکون در تهیه یک حسگر نوری حساس به اورانیم استفاده شده است. این حسگر نوری دارای گستره خطیm5-10× (10-25/0) یونهای اورانیل و حد تشخیص m6-10×5/1 می باشد. زمان پاسخ حسگر نوری 10 دقیقه و تابع غلظت یون های اورانیل است. این حسگر تا 3 مرتبه می تواند پس از احیا با محلول m 01/0، edta دوباره مورد استفاده قرار گیرد. گزینش پذیری حسگر نوری به دست آمده نسبت به کاتیون ها و آنیون های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و یون های th4+، la3+ و cu2+ مزاحم های جدی در اندازه گیری یون اورانیل بودند. عملکرد این حسگر نوری برای اندازه گیری اورانیل تزریق شده در نمونه های حقیقی که میزان یونهای ماتریکس آن نسبتا بالاست مورد بررسی قرار گرفت و بازیابی قابل قبولی را نشان داد. در قسمت دوم پایان نامه حسگر نوری جدید و حساس به یون اورانیل برپایه تثبیت زوج یون اریوکرم سیانین r و ستیلn,n,n تری متیل آمونیوم برماید بر روی بستر استات سلولز تهیه گردید. پاسخ حسگر نوری در بافر استات و در 5/4 ph= مورد بررسی قرار گرفت. رنج خطی غلظت برای حسگر نوری m5-10× (10-05/0) اورانیل، حد تشخیص m 7-10×5/2 و زمان پاسخ کمتر از 12 دقیقه می باشد. این حسگر نوری قادر است تا 8 مرتبه پس از احیای مجدد با محلول m 01/0 از f- مورد استفاده قرار گیرد. گزینش پذیری حسگر نوری به دست آمده نسبت به کاتیون ها و آنیون های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد به جز یون های th4+، al3+ و cu2+ که مزاحمت های اصلی اندازه گیری اورانیل بودند، سایر یون ها مزاحمتی نداشتند. این حسگر نوری برای اندازه گیری مقادیر کم اورانیل تزریق شده در نمونه های حقیقی آب مورد استفاده قرار گرفت.