مهمترین ابزار تولید، در حال حاضر، دانش است و خواهد بود. در یک سازمان دو نوع دانش وجود دارد. دانش ضمنی و دانش صریح که بیشتر دانش در یک سازمان از نوع ضمنی است. مدیریت دانش، تبدیل دانش ضمنی به دانش صریحی است که در یک سازمان به اشتراک گذاشته می شود. در مدیریت دانش سعی می شود با دانش به عنوان یک کالای سرمایه ای رفتار شود. مدیریت دانش فرآیندی است که در آن سازمان ها ارزش هایی را از دارایی هایی که مبتنی بر دانش و خردمندی است، تولید می کنند. مدیریت دانش به فرآیند شناسایی، به دست آوردن، توزیع و حفظ و نگهداری دانشی مربوط می شود که برای سازمان دارای اهمیت است. اما دانش همان تجربه است. مهمترین مزایای استفاده از مدیریت دانش تسهیل اشتراک و استفاده مجدد از دانش می باشد. مهمترین ابزاری که فرآیند مدیریت دانش را تسهیل می کند، پرتال می باشد. با مدیریت دانش می توان مدعی شد که وظایف و کارکردهای یک سازمان کارآمدتر می شود. با مدیریت دانش قصد ایجاد بستری را داریم که در آن کارگزاران منفعل تبدیل به کارگزارانی فاعل، آگاه، مولد و با اراده شوند که آینده ساختار را بوسیله خلاقیت، نوآوری و ارزش تولید شده درون سازمانی تضمین کند. با مدیریت دانش می توان ادعا کرد که رضایت کارکنان افزایش می یابد. افزایش رضایت کارکنان منتهی به فرآیندهای کارآمدتر و موثرتر یک سازمان می شود. زمان پاسخگویی به نیازها و هزینه های سازمان کمتر و از دوباره کاری ها و تجربه های تکراری جلوگیری می گردد. محصولات و خدمات کارشناسانه باکیفیت بالاتر، خلاقانه و نوآورانه تر و با استفاده از منابع داخلی یک سازمان تولید می گردد. در نتیجه مشتریان یک سازمان رضایت مندتر خواهند شد، که در پایان منتهی به رضایت ذینفعان آن سازمان می شود. در نتیجه معماری مدیریت دانش کارایی، صرفه جویی، خلق فرصت های جدید، تغییر و نوآوری، منابع انسانی، رشد و یادگیری، راندمان و رضایتمندی را در یک سازمان هدف قرار می دهد.