رفتار انتخاباتی به عنوان کنش سیاسی، ریشه در فرهنگ سیاسی جامعه دارد و فرهنگ سیاسی هر جامعه ای بر پایه ی فرهنگ عمومی همان جامعه شکل می گیرد؛ بنابراین در بررسی وتحلیل رفتارهای انتخاباتی، نقش عوامل فرهنگی و ساختارهای اجتماعی حائز اهمیت بسیار است. برخی از محققین بر ویژگی هایی چون خویشاوندگرایی، بیگانه هراسی، بی اعتمادی و بدبینی در فرهنگ سیاسی ایران تاکید دارند. در این چارچوب است که فرهنگ سیاسی موجب تولید نوعی تعلق و احساس هویت خاصی می-شود و می تواند با ایجاد شبکه ها و انجمن های قومی و خویشاوندی، زمینه را برای همکاری گروهی براساس تعلق و تعصبات گروهی و قومی فراهم و با تولید نوعی مرزبندی های هویتی، همکاری و اعتماد را به درون گروه محصور نماید. شبکه های اجتماعی قومی زمینه اعتماد و همکاری میان گروهی را که لازمه مشارکت دموکراتیک باشد، از بین می برند و چنین می شود که در شهری چون شهربابک که شبکه ها و انجمن های قومی فعالند، زمینه مشارکت و همکاری قومی فراهم شده و مشارکت انتخاباتی را به تبع فرهنگ سیاسی حاکم، قومی می کنند. در این پژوهش ما در پی پاسخگویی به این سوال بودیم که، ویژگی های سرمایه اجتماعی از قبیل اعتماد و شبکه های اجتماعی« قومی»، چه تاثیری بر رفتار انتخاباتی شهروندان شهربابکی در انتخابات مجلس نهم دارند؟ نتایج این پژوهش، بر اساس داده های مربوط به 400 نمونه پژوهشی نشان می دهد که به طور متوسط 62% مردان و 3/58% زنان پاسخگو، معتقدند که شبکه های قومی بر شیوه رای دادن آنها تاثیر دارد و این در حالی است که اکثر آنها دارای درآمد، تحصیلات و سن پایین می باشند.