هدف کلی این پژوهش شناسایی ویژگی شیوه های تدریس در حوزه علمیه مستقر در شیراز است . سوالهای اصلی این پژوهش بر عوامل موثر در انتخاب شیوه های تدریس ، روشهای تدریس متداول و چگونگی روابط بین طلبه هاو استادان متمرکز است . در این پژوهش از روس شناسی پژوهش کیفی استفاده شده است . انتخاب نمونه آماری این پژوهش با استفاده از نمونه گیری ملاک محور صورت گرفته است و 30 نفر از استادان مجرب به عنوان نمونه پژوهش برای شرکت در مصاحبه ی نیمه ساختار یافته شناسایی و انتخاب شده اند. داده های حاصل از مصاحبه با استفاده از شیوه های کیفی و با طی سه مرحله ؛ کد گذاری باز، کد گذاری محوری و کد گذری انتخابی تحلیل شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد : استادان برای انتخاب شیوه تدریس و در حوزه های علمیه به عواملی همچون ؛نوع درس ، سطح مخاطبان ، هدف های آموزشی و علایق طلبه ها توجه می کنند و به ترتیب روشهای تدریس مباحثه ، حل مسئله ، پرسش و پاسخ ، سخنرانی و ذکر سرگذشت اقوام و ملل مختلف در حوزه علمیه کاربرد بیشتری دارند.در حوزه علمیه روش تدریس مباحثه در همه سطوح ومقاطع ، روش تدریس حل مسئله در مقاطع بالاتر و روش تدریس پرسش و پاسخ نیز به عنوان مکمل حل مسئله، مباحثه و سخنرانی به کاربرده می شود . یافته دیگر این پژوهش درباره نحوه روابط بین طلبه ها و استادان است در حوزه علمیه شیراز ارتباط بین طلبه ها و استادان فراتر از رابطه معلم –شاگردی کلاسیک است و آنها روابط گرم و صمیمی با یک دیگر دارند.