مقدمه: بی اختیاری ادراری یکی از شکایات شایع زنان است که بر روند زندگی آنها تأثیر بسیار ناخوشایندی دارد چرا که تمامی فعالیتهای فردی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار می دهد. از هر 10 زن بین سنین 30 تا 59 سال 3 نفر بی اختیاری را تجربه کرده اند و به عبارت دیگر می توان گفت که بطور متوسط حدود 30% زنان از بی اختیاری ادراری رنج می برند. مسائل مختلفی چون بارداری ، زایمان بویژه زایمانهای متعدد، یبوست های مکرر و حتی چاقی می توانند منجر به تضعیف عضلات کف لگن و در نتیجه بی اختیاری ادراری شوند. با توجه به اهمیت موضوع هدف از مطالعه حاضر تعین شیوع بی اختیاری ادراری پس از زایمان و عوامل مرتبط با آن می باشد. مواد و روشها : مطالعه حاضر بصورت توصیفی - مقطعی بر روی زنان مراجعه کننده به درمانگاههای زنان بیمارستان بوعلی سینای تهران که طی یکسال قبل، زایمان کرده بودند انجام شد. روش انجام مطالعه به این صورت بود که تا رسیدن به حجم نمونه لازم با تمامی بیمارانی که طی یکسال گذشته در بیمارستان بوعلی سینای تهران زایمان انجام داده بودند تماس گرفته شده و اطلاعات دموگرافیک ایشان اخذ شد. سپس در خصوص ابتلا به بی اختیاری ادراری نیز از ایشان سوال شده و طی معاینات بعدی انجام شده نوع بی اختیاری ادراری ایشان و عوامل موثر بر آن مشخص و ثبت گردید. نتایج : یافته ها نشان داد 3/63% زنانی که از بی اختیاری ادراری پس از زایمان رنج می بردند در دوران حاملگی نیز مبتلا به بی اختیاری ادراری بوده اند .همچنین ارتباط میان روش زایمان و ابتلا به بی اختیاری ادراری پس از زایمان نیز معنی دار بود. ( pval: 0.00) نتایج نشان داد تنها 3/4% زنانی که مورد سزارین انتخابی قرار گرفته بودند به بی اختیاری ادراری پس از زایمان مبتلا شده بودند و تقریباً تمامی مبتلایان به این عارضه تحت زایمان طبیعی یا سزارین به علت عدم پیشرفت nvd قرار گرفته بودند. بحث : در نهایت باید گفت عواملی چون زایمان طبیعی و ابتلا به بی اختیاری ادراری حین بارداری از عوامل خطر اصلی مورد توافق برای بروز بی اختیاری ادراری پس از زایمان می باشد و عوامل دیگری چون پارتیه ، شرایط نوزاد، وزن مادر، اپی زیوتومی ، سن و ... مورد اتفاق نظر قرار ندارند