بیماری پارکینسون دومین بیماری نورودژنراتیو شایع بعد از بیماری آلزایمر می باشد، که با تخریب نورون های دوپامینرژیک مسیر نیگرواستریاتال و در نتیجه کاهش دوپامین مشخص می گردد. استرس اکسیداتیو یکی از اتیولوژی های ذکر شده برای بیماری پارکینسون و مدل های حیوانی ایجاد شده توسط mptp می باشد. انار از جمله میوه های دارای اثرات شناخته شده متعدد است که مطالعات زیادی به بررسی اثرات آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی و ضد التهابی آن پرداخته اند. با توجه به رویکرد امروزی به سمت درمان با گیاهان دارویی هدف اصلی این تحقیق بررسی خواص آنتی اکسیدانی آب انار و دانه آن در پیشگیری از بیماری پارکینسون می باشد. •روش مطالعه : 50 موش سوری نر در 5گروه 10تایی قرار گرفتند. در 3گروه، 3دوز مختلف عصاره آب و دانه انار به صورت خوراکی به مدت 1هفته تجویز و پس از یک هفته محلول mptp به روش حاد (mg/kg, ip 20) تزریق شد. در یکی از گروه های کنترل، نرمال سالین و در دیگری mptp تزریق گردید. سپس تمامی گروه ها از نظر ایجاد سفتی عضلانی به روش مورپرروگو مورد بررسی قرار گرفتند. •یافته ها : پس از ارزیابی داده ها اختلاف آماری معناداری در بین گروه های شاهد و مورد مشاهده شد، به طوری که میانگین سفتی عضلانی در هر 3 گروه مورد آزمایش در تمامی زمان ها (به جز دقیقه صفر) از گروه کنترل mptp کمتر و این اثر وابسته به دوز بود. نتیجه گیری : آب انار و دانه آن در کاهش سفتی عضلانی ناشی از پارکینسون ایجاد شده توسط mptp، در موش سوری موثر است.