دستیابی به رشد اقتصادی بالا و برابری در توزیع درآمد، نه تنها به عنوان اساسی ترین هدف در ادبیات اقتصاد توسعه به شمار می رود، بلکه بسیاری از دولت ها به منظور برقراری ثبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، این دو هدف را در رأس برنامه های خود قرار می دهند. بر این اساس، بررسی چگونگی برهمکنش میان آن ها می تواند در بکارگیری راهبردهای مناسب در دستیابی به هردو هدف رشد و برابری راهگشا باشد. بررسی الگوهای نظری و تجربی ایجاد شده برای این منظور، نشان می دهد که نمی توان یک قانون ثابت را بر ساختار اقتصادی تمام کشورها حاکم دانست و ساختار ویژه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خاص هر کشور می تواند بر برهمکنش میان رشد اقتصادی و توزیع درآمد موثر باشد. این پایان نامه، با ایجاد یک مدل دینامیک سیستم برای ساختار کلان اقتصاد کشور، می کوشد تا ضمن تحلیل پویای برهمکنش-های مستقیم و غیرمستقیم میان رشد اقتصادی و توزیع درآمد در قالب حلقه های بازخور موجود در ساختار مدل، به تحلیل سیاست-های اقتصادی مرتبط با موضوع رشد و برابری بپردازد. تحلیل سیاست های مورد آزمون در این پایان نامه نشان می دهد که سیاست کاهش هزینه های مصرفی دولت و تخصیص منابع آزاد شده به هزینه های عمرانی، و نیز سیاست تخصیص بخشی از هزینه های سرمایه گذاری دولت به بخش خصوصی می تواند عملکرد سیستم را بهبود بخشیده و ضمن کاهش نابرابری درآمدی، رشد اقتصادی را نیز افزایش دهد.