هدف از تحقیق حاضر ، مقایسه اثر فعالیتهای هوازی و مقاومتی با شدت های متفاوت بر اشتها و خلق و خو می باشد. آزمودنی ها 15 دقیقه قبل و 15 دقیقه پس از پایان هر فعالیت پرسشنامه های مربوط به اشتها و خلق و خو را تکمیل کردند. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف - اسمیرتف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که فعالیت های با شدت کم باعث افزایش بیشتری در احساس گرسنگی و میل به غذا در هر دو گروه چاق و لاغر شد در حالیکه نتایج آزمون تی همیشه نشان داد این اثر فقط در گروه فعالیت مقاومتی با شدت کم معنی دار بود. همچنین فعالیت مقاومتی با شدت زیاد بیشترین افزایش را در احساس سیری و پری نشان داد که این افزایش فقط در افراد چاق معنی دار بود. با توجه به نتایج بدست آمده، فعالیت مقاومتی با شدت کم باعث افزایش اشتها و فعالیت مقاومتی با شدت زیاد باعث کاهش اشتها شد، هر چند فعالیت هوازی با شدت کم نسبت به هوازی با شدت زیاد باعث افزایش بیشتری در اشتها شد، اما این تفاوت معنی در نبود. همچنین نتایج نشان داد که فعالیت های با شدت کم نسبت به فعالیت های با شدت زیاد باعث بهبود خلقی می شود. با این حال بین نوع فعالیت ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.