بازیافت روسازیهای آسفالتی با استفاده از روشهای سرد و گرم یکی از موثرترین روشهای ترمیم بهسازی و یا بازسازی روسازی محسوب می شود. فرآیند بازیافت عبارتست از استفاده مجدد از مصالح روسازی موجود که با پایان عمر بهره برداری و یا عمر طراحی قابلیت خدمت دهی آن به اتمام رسیده است. در دو ده اخیر توجه بیشتر به محیط زیست، کاهش معادن مصالح سنگی مرغوب افزایش حجم ترافیک دشواری شیوه های سنتی ترمیم و بهسازی و در مواردی غیر موثر بودن آنها متولیان راهداری و راهسازی را به استفاده از پتانسیل مصالح روسازی موجود و روشهای بهسازی موثرتر مجاب نموده است. در میان راهکارهای موجود بازیافت سرد گزینه ای است که علاوه بر مزایای زیست محیطی و اقتصادی می تواند با توجه به توسعه ماشین آلات پیشرفته بدون آسیب رساندن به بستر و مقاومت آن فرآیند اصلاح و استفاده مجدد از مصالح لایه های فوقانی را طی یک مرحله عبور به آسانی انجام دهد. استفاده از کف قیر به عنوان یک ماده تثبیت کننده شیوه جدیدی را برای بازیافت سرد معرفی نموده است. کف قیر می تواند با انواع مصالح اعم از مصالح نو و مرغوب مصالح بازیافت شده و حتی خاکهای ماسه ای با خاصیت خمیری زیاد به صورت درجا مخلوط شود و در رفع برخی از مشکلات و مسائلی که پیمانکاران به هنگام استفاده از سایر تثبیت کننده ها با آن مواجه اند موثر واقع شود. در این تحقیق پس از معرفی کف قیر فرآیند تولید معیارهای کترل کیفی آن عوامل و پارامترهای موثر درعملکرد مخلوطهای حاوی کف قیر به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است و در ادامه ضمن ارائه طرح اختلاط برای بازیافت سرد روسازی در یکی از بزرگراههای شهر تهران نتایج حاصل از عملیات اجرایی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.