آموزش مهارتهای ارتباطی، روشی موثر برای تحکیم پیوند زناشویی است. تحقیق از نوع تجربی و فاقد گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانشجویان متأهل دانشگاه شهید باهنر در سال 88 و نمونه تحقیق شامل 15 زوج است که شرکت کنندگان در آزمایش داوطلبانه شرکت داشتند. ابزار سنجش، پرسشنامه سازگاری زناشویی das است. آزمودنی ها در مرحله ی پیش آزمون به پرسشنامه فوق پاسخ دادند و سپس تحت آموزش قرار گرفتند. مداخله ی آموزشی که عبارت از برنامه آموزشی مهارتهای ارتباطی (cst) است، در مدت 3 ماه (10 جلسه 120 دقیقه ای) بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس آزمون 3 هفته بعد از اجرای مداخله ی آموزشی اجرا شد. پس از پایان جلسات، در مرحله پس آزمون، آزمودنیها با همان پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته و ویلکاکسون نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی موجب افزایش سازگاری زناشویی زوج ها می شود و میانگین سازگاری زناشویی پس از آموزش در هر دو گروه بیش از میانگین سازگاری زناشویی پیش از آموزش می باشد. علاوه بر این با استفاده از آزمون t مستقل و یومن ویتنی مشخص گردید بین گروه مردان و زنان تفاوت معنی داری در اثرپذیری از آموزش مهارتهای ارتباطی بر سازگاری زناشویی مشاهده نمی شود.