مطالعه انگیزش، رضایتمندی و رفتارهای سازمانی، جستجویی است برای پاسخ به پرسش-های بیشمار مشکلات سازمانی. با توجه به اهمیت عناصر انسانی در سازمان ها انجام پژوهش های کاربردی جهت کمک به فهم چرایی رفتار انسانی توسط مدیران ضروری است. رضایت شغلی به عنوان راهبردی جهت بهبود عملکرد سازمانی مطرح است و بررسی متناوب آن جهت برنامه ریزی مقابله با تغییرات کاهش دهنده آن بکار گرفته می شود (محمودی، 1392). منابع انسانی و بهره گیری شایسته از آن، از کارآمدترین راه های رهایی از تنگناها و توسعه اقتصادی، اجتماعی و آموزشی است، زیرا منابع انسانی و نیروی کارآمد، بنیادی ترین عامل تولید، سازندگی، رشد و تکامل است. همین نگرش، منجر به تحولات جدید در مدیریت، سبک های رهبری، مدیریت منابع و گسترش فکر مدیریت مشارکتی و توجه به رفتار، شخصیت و ویژگی های روانی کارکنان شده است. از جله تلاش های مدیریت در جهت حفظ منابع انسانی، ایجاد انگیزه توفیق طلبی و رضایت شغلی در کارکنان و جلوگیری از عدم رضایت آنهاست (nagi, 1996).