بهبود کارائی و بهره وری در سازمانهای عهده دار بهداشت و درمان مردم تا حد زیادی به تعهدسازمانی و میل به ماندگاری نیروی انسانی آن سازمان بستگی دارد. لذا این مطالعه به بررسی رابطه تعهدسازمانی با تمایل به ماندگاری در کارکنان شبکه بهداشت و درمان ایذه پرداخته است. این مطالعه توصیفی-همبستگی و از نوع مقطعی است. جامعه پژوهش شامل کارکنان شبکه بهداشت و درمان ایذه می باشد که 144 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش تعهدسازمانی از پرسشنامه آلن و مایر و جهت بررسی تمایل به ماندگاری از پرسشنامه ای به همین نام استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 12 انجام گرفت. طبق نتایج این پژوهش تعهدسازمانی(p <0/000) و اجزای آن (تعهدعاطفی، تعهدمستمر، تعهدهنجاری) دارای ارتباط معنی داری با تمایل به ماندگاری بودند و متغیرهای میزان تحصیلات، حقوق دریافتی، سن و سابقه کار ارتباط معنی داری با تمایل به ماندگاری و تعهدسازمانی داشتند ولی سایر متغیرهای دموگرافیک ارتباط معنی داری نشان ندادند. در سایر پژوهش ها نیز ارتباط تعهدسازمانی با تمایل به ماندگاری تایید شده ولی در خصوص ارتباط متغیرهای دموگرافیک با تعهدسازمانی نتایج یکسانی نشان نداده اند. به منظور حفظ منابع انسانی و افزایش ماندگاری کارکنان میتوان از اقداماتی در راستای افزایش انواع تعهدسازمانی بهره برد. همچنین از راهکارهایی نظیر افزایش حقوق دریافتی، ایجاد زمینه افزایش تحصیلات کارکنان و استفاده از نیروهای کم سابقه تر و جوانتر در برنامه ریزی منابع انسانی می توان استفاده کرد.