چکیده: توسعه گردشگری طبیعی، از طریق ایجاد فرصت های شغلی، منافع اقتصادی بی شماری را به طور مستقیم متوجه مردم بومی کشورها می کند و در این راستا، امکانات ایجاد کاربری اقتصادی برای افراد در حرفه های مرتبط با این صنعت و نیز برای چشم اندازهای طبیعی و تأمین اعتبارات لازم در جهت حفظ آنها فراهم می نماید. بی تردید ظرفیت تازه ای که گردشگری طبیعت در ارتقای کیفیت زندگی جوامع میزبان ایجاد می کند، می تواند برنامه توسعه منطقه ای حوزة بلافصل و نیز اثرگذار فعالیت های گردشگری طبیعی را بسیار تحت تأثیر قرار دهد و از طرفی باعث ارتقاء سطح کیفیت زندگی مردمان بومی مناطق در راستای توسعه ی انسانی گردد. توسعه انسانی معیار کلی است که هدف آن توسعه و خلق شرایطی است که مردم بتوانند در آن از عمر طولانی و زندگی سالم و سازنده ای بهره مند شوند. توسعه ی انسانی این امکان را فراهم می کند تا مردم دوباره در مرکز توجه توسعه جای گیرند. از آنجا که سایت های طبیعت گردی در مناطق بکر و دور از مراکز شهری قرار دارند، باعث بوجود آمدن شکافی در بین مردمان شهر و مناطق روستایی از بعد برخورداری از امکانات و منابع رفاهی و وجود نوعی عقب افتادگی نیروی انسانی در این مناطق شده است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو این امر هدف مطالعه ی حاضر به منظور بررسی تاثیر اکوتوریسم بر سه شاخص از شاخص های توسعه ی انسان، یعنی درآمد، نرخ بیکاری و معیشت قرار گرفت. یافته های تحقیق در مقیاس هفت منطقه طبیعت گردی در شهرستان تالش نشان می دهد که ورود طبیعت گردان به سایت های طبیعی و ایجاد تعامل با مردمان بومی باعث تاثیر گزاری و ارتقاء کیفیت زندگی مردمان در راستای توسعه ی انسانی گردیده است. واژهای کلیدی: گردشگری طبیعی، توسعه ی انسانی، ارتقاء سطح زندگی مردم بومی