منطقه «چهاردانگه»، به سبب تاریخ و فرهنگی غنی و دارا بودن مهم¬ترین عوامل توسعه و آبادانی روستایی، یعنی جنگل¬های انبوه و معادن متعدد، از موقعیت ویژه، برخوردار بوده و البته صنایع¬دستی از رونق افتاده¬ای را نیز در آن می¬توان جستجو کرد. خصوصاً آنکه درسال¬های اخیر، با رکود محور اقتصاد روستایی-زراعت و کشاورزی- و مهاجرت اهالی به شهرها، محدودیت¬هایی در زمینه اشتغال و درآمد ایجاد شده است. در نهایت، داده¬های گردآوری شده از طریق اطلاعات میدانی و کتابخانه ای به روش استدلال استقرایی مورد تحلیل و نتیجه¬گیری واقع شده و حاکی از آن است که: صنایع¬دستی چهاردانگه تداعی کننده بخشی از سنت¬های اصیل، و فرایندی مرتبط با کشاورزی و دامداری است. در سال¬های اخیر، کمبود آب و تغییر کاربری اراضی کشاورزی، کشاورزی و دامداری و به تبع آن، صنایع¬دستی منطقه را با بحران مواجه کرده است. تک جنسیتی بودن صنایع¬دستی، کمبود امکانات در منطقه، تولید محصولاتی با مواد اولیه نا مرغوب و فروش آن توسط دلالان، تغییر سبک زندگی تولیدکنندگان و کمبود اطلاعات آن¬ها در مورد تقاضای بازار و عدم برنامه¬ریزی صحیح و مناسب جهت تولید، از عوامل تشدید کننده بی رونقی صنایع¬دستی این منطقه، و در نتیجه افزایش مهاجرت¬ها است. اما این تولیدات می¬توانند به عنوان یکی از منابع ایجاد اشتغال و افزایش درآمد روستاییان به شمار آیند، در صورتیکه: اگر ساماندهی وضعیت اقتصادی این منطقه در مسیر جذب گردشگر و فراهم آوردن امکان تولید محصولات، مطابق سلیقه مخاطب، طراحی و برنامه¬ریزی شود؛ در آن صورت تأثیر مثبت این فرایند در افزایش درآمد و اشتغال¬زایی، کاهش مهاجرت¬ها، و در نتیجه حفظ تعادل جمعیتی منطقه چهاردانگه قابل پیش¬بینی است.