از منظر آموزه¬های اسلامی سلامت روانی زن در سازگاری فطریِ وی با واقعیّت¬های هستی خلاصه می¬شود. در دیدگاه روان¬شناسی زنی از سلامت روانی برخوردار است که علاوه بر نداشتن نشانه¬ها و علائم بیماری واجد صفات ثانویه مثل احساس تعلّق، احساس امنیت، انگیزه¬های ذوقی و انگیزه¬های شناختی بوده و در راستای خودشکوفایی گام بردارد و واجد ظرفیت سازشی با خود و محیط اطراف خود باشد. این دو دیدگاه در اصل سازگاری و همچنین سازگاریِ با خود مبنی بر پذیرش هویّت جنسیّتی با یکدیگر شباهت دارند. اما وجوه افتراق این دو دیدگاه در این است که در دیدگاه اسلام زن با قواعد ناظر بر نحو? تکوین خود که مبنای آن خداوند بوده و اعتباری نیست هم¬ساز می¬شود، حال آنکه از منظر روان¬شناسی سازگاری زن با محیط پیرامون است که مبنای ارزش بودن عمل، جامعه است که از یک طرف اعتباری است و از طرفِ دیگر از یک محیط نسبت به محیط دیگر متفاوت می¬باشد.