فرض چسبندگی قیمت یکی از ویژگی های مدل اقتصاد کلان کینزین های جدید است. تعیین درجه انعطاف پذیری زیر بخشهای اقتصادی و اعمال تعدیل درست قیمت با توجه به میزان انعطاف پذیری و چسبندگی امری لازم برای سیاستگذاران به منظور کنترل نرخ تورم به جای پیچیدن یک نسخه عام برای کل اقتصاد است؛ به همین منظور تحقیق به بررسی انعطاف ناپذیری قیمت و نوسان تورم در ایران پرداخته است. تحقیق حاضر به کمک داده های شاخص قیمت مصرف کننده منتشرشده توسط بانک مرکزی طی سال های 1368-1388 شاخص چسبندگی را برای هر گروه از اقلام دوازده گانه سبد مصرف کننده بدست آورده و سپس به بررسی ارتباط میان چسبندگی قیمت و تورم در ایران پرداخته است. نتایج تجربی این تحقیق نشان می دهد که انعطاف ناپذیری بخش خدمات بیشتر از بخش کالا است. همچنین رابطه-ای(روندی) منفی بین انعطاف ناپذیری قیمت و نوسان تورم وجود دارد.

امروزه به دلیل تغییر و تحولات عمیق در نظام های ارزی، متغیر نرخ ارز بیش از گذشته به عنوان عامل کلیدی و مهم در سیاست گذاری اقتصادی خودنمایی می کند، به خصوص زمانی که اثرگذاری و اثر پذیری نوسانات آن برتولید و تورم از مباحث رایج اقتصادی شده است. از طرف دیگر تورم و اثرات زیان بار آن یکی از مشکلات اساسی کشورها به حساب می آید. پدیده تورم در نرخ های بالا به طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه زیادی را برای جامعه به دنبال دارد. همچنین پیامد های سوء، از نااطمینانی تورم ناشی می شود. دستیابی به نرخ رشد اقتصادی باثبات و بالا نیز،از جمله مسائل مهم هر کشور می باشد. در پژوهش حاضر به تبیین رابطه نرخ ارز،تورم و رشد اقتصادی پرداخته شده است. در این پژوهش با استفاده از روش تصحیح خطا ی برداری (vecm) وبا روش های،آزمون ریشه واحد فیلیپس و پرونوآزمون همجمعی یوهانسن به بررسی رابطه بین نرخ ارز، تورم و رشد اقتصادی در ایران طی دوره زمانی 1350-1389 پرداخته شد.نتایج پژوهش نشان می دهد که بین تورم و رشد اقتصادی در ایران رابطه یک طرفه و منفی وجود دارد که این رابطه از تورم به رشد اقتصادی معنادار است.بین تورم و نرخ ارز رابطه منفی و یک طرفه وجود دارد. این رابطه از تورم به نرخ ارز معنادار است ورابطه بین رشد اقتصادی و نرخ ارز مثبت و یک طرفه وجود دارد که این رابطه از رشد اقتصادی به نرخ ارز معنادار است.