چکیده قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ماحصل انقلابی با مشخصه های اسلامی و مردمی است و بر همین اساس از منشأ و منبع اسلامی و مردمی برخوردار است. پیرو این منشأ و منبع، حاکمیت نظام حاصله از این انقلاب، صورتبندی و فرماسیونی دوگانه ی الهی- مردمی دارد که در جمهوریت و اسلامیتِ نظام جمهوری اسلامی ایران تجلی یافته است. یکی از کار ویژه های اصلی قانون اساسی، تبیین حقوق مردم و حاکمیت است، که در این پژوهش سعی بر آن شده است تا مصادیق و نحوه ی ارتباط این حقوق، مورد مطالعه و بررسی واقع شود. یافته های حاصل از پژوهش حاضر، نشان می دهد که متأثر از مبانی اسلامی- مردمی قانون اساسی، و تعامل تلازمی حاکمیت الهی و مردمی در این قانون، مصادیق مختلفی از حقوق مردم و حاکمیت در قانون اساسی موجود است و نوع ارتباط این حقوق، براساس چگونگی ارتباط جنبه های الهی و مردمی حاکمیت، ارتباطی تلازمی است که اصل پنجاه و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مصداق عینی این ارتباط است. کلید واژه: حقوق، مردم، حاکمیت، قانون اساسی، حاکمیت الهی- مردمی .

افغانستان با توجه به تحولات سال های اخیر، چه در بعد داخلی و خارجی با نکات مثبت و منفی زیادی روبه رو بوده است. در بعد خارجی با توجه به مشترکات تمدنی و فرهنگی با کشورهای همجوار، مشکلات و تضادهایی نیز با برخی از این کشورها داشته است، که نیاز به یک سیاست خارجی فعال برای تامین منافع خود و برقراری یک رابطه دوستانه با این کشورها داشته است. در این میان، برخی رقابت ها و خصومت های دیرینه میان کشورهای همجوار افغانستان و قدرت های منطقه یی، یک مشکل جدی فرا روی سیاست خارجی افغانستان بوده که آن را به چالش کشیده است. بدین ترتیب در این تحقیق به بررسی تهدیدهایی که افغانستان از جانب کشورهای همجوار در یک دهه اخیر با آن روبه رو بوده می پردازد، که با توجه به رقابت ها، خصومت ها و منافع منطقه یی این کشورها و شناخت این تهدیدها، می توان فرصت مناسبی را برای سیاست خارجی افغانستان در جهت تامین امنیت و ثبات داخلی و منطقه ای ایجاد کرد. در این تحقیق از روش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی استفاده شده است، از یافته های این تحقیق پیداست که افغانستان برای ثبات و برقراری امنیت باید مبنای سیاست خود را در همکاری های منطقه ای قرار دهد تا بتواند امنیت خود را بدست آورد.