زاگرس مرکزی از دیرباز مورد توجه گروهای انسانی بوده است؛ از همین رو پژوهش های هدفمند و گسترده از ده? شصت میلادی به وسیله رابرت بریدوود آغاز گردید. از اینرو برخی از دره ها و مناطق پیشکوه جنوبی از این تحقیقات به دور مانده بود و تنها چند بازدید و گمانه زنی محدود صورت پذیرفت. دره سیمره به دلیل موقیعت سوق¬الجیشی در میان زمین¬های حاصلخیز در تحتانی بخش پیشکوه جنوبی به عنوان مناطق بینابینی مطرح است. بر این اساس، بررسی و مطالع? یافته¬های فرهنگی و الگوی استقراری منطقه می¬تواند چشم انداز روشنی را در باستان¬شناسی زاگرس مرکزی پیش رو نهد. در این تحقیق به 42 محوط? پیش از تاریخی از پارینه سنگی میانی تا پایان دوره مس و سنگ پرداخته می¬شود. در این میان زمین لغزش بزرگ سیمره که در حدود 10 هزار سال پیش رخ داده بود، باعث تاثیر بسزایی در الگوی استقرار در دوره پیش از تاریخ و امروزه در شناسایی اسکان¬گاههای دوره مذکور شده است. در بازنگری دره سیمره علاوه بر اینکه تاثیر و تاثر مناطق پست و سرزمین های مرتفع زاگرس دیده می¬شود، به نظر می رسد که این منطقه گونه های فرهنگی خاص خود را داشته و خیلی تحت تاثیر فرهنگ های همجوار و به آنها کامل وابسته نبوده است. واژگان کلیدی: زاگرس مرکزی، دره سیمره، بررسی باستان شناسی، بازنگری، پیش از تاریخ، الگوی استقراری.