به دلیل محدودیت¬های مربوط به بودجه، همه مقاطع روسازی نمی-توانند همزمان مورد نگهداری و ترمیم قرار گیرند، بنابراین نیاز است تا پروژه¬های نگهداری روسازی اولویت¬بندی شوند. برای اولویت¬بندی نیاز است تا ارزیابی وضعیت روسازی با استفاده از شاخص¬های ارزیابی که هر یک ویژگی¬های خاص روسازی را مورد ارزیابی قرار می¬دهند، انجام ¬شود. همچنین برای ارزیابی می-توان از شاخص¬های ترکیبی استفاده کرد که در این صورت ارزیابی انجام شده به واقعیت نزدیک¬تر است. این تحقیق با هدف معرفی شاخص¬های مناسب و ارائه یک شاخص ترکیبی برای اولویت¬بندی روسازی¬های انعطاف¬پذیر در ایران انجام شد. جهت نیل به این هدف چهار روش¬ ارزیابی وضعیت ناهمواری، وضعیت خرابی فیزیکی، وضعیت مقاومت سازه¬ای و وضعیت اصطکاک سطح با شاخص¬های مربوط به هر کدام مورد مطالعه قرار گرفت. روش¬های ارزیابی ناهمواری با شاخص iri و خرابی¬های فیزیکی با شاخص¬ pci برای استفاده در ایران پیشنهاد شد؛ درحالیکه، ارزیابی¬های وضعیت اصطکاک سطح و مقاومت سازه¬ای بدلیل هزینه¬های بالا و کمبود منابع مالی در اولویت نمی¬باشد. همچنین، به دلیل حجم برداشت و محاسبات بالای شاخص pci، از دو روش نمونه¬گیری با واحد نمونه 20 متری و استفاده از pci مسیر چرخ به جای pci کل عرض استفاده شد. این روش باعث کاهش چشمگیری در عملیات محاسبه pci خواهد شد که به دنبال آن صرفه جویی اقتصادی را به دنبال خواهد داشت. به جهت بررسی ارتباط بین شاخص iri و شاخص pci اقدام به برداشت داده-های iri با استفاده از روش میر و تراز گردید. در نهایت با تکیه به روش ایالت اوهایو امریکا برای تولید شاخص ترکیبی، اقدام به ارائه شاخص ترکیبی با نام شاخص کیفیت روسازی (pqi) گردید. به منظور کاربرد موثر این شاخص برای ایران، از مقادیر حدی iri و pci در ایران برای ارائه شاخص ترکیبی استفاده شد. شاخص ترکیبی ارائه شده با در نظر گرفتن وضعیت ناهمواری و خرابی روسازی می¬تواند روش واقع¬گرانه¬تری را نسبت به شاخص¬های جزء ارائه دهد که موجب بهبود هر دو وضعیت ناهمواری¬ها و خرابی¬ها خواهد شد و متعاقبا افزایش رضایت کاربران را در بر خواهد داشت.