در این نوشتار مسئله¬ی مورد نظر بررسی و شکل¬گیری فرم در هنرهای رسانه¬ای جدید در دوران معاصر می¬باشد. لیکن در این هنر، ما به گونه¬های بسیاری از شیوه¬های ارائه آثار مواجهه¬ایم. به همین دلیل به یکی از گرایشات مهم در هنرهای رسانه¬ای جدید که به نام هنر اجرا می¬باشد به طور مفصل پرداخته شد، تا ابعاد شکل¬گیری فرم در این دوران مورد مطالعه قرار گیرد، این مطالب پس از تعاریف کاملی درباره¬ی فرم در فلسفه از دیدگاه اندیشمندان غربی ارائه گشت. تا روابط بین فرم در دوران پیشین و انطباق آن در دوران معاصر به وضوح نسبی دست پیدا کند. اهداف این رساله در بررسی و شناخت مواردی است، که بتوان فرم را در هنرهای رسانه ای جدید به خصوص در هنر اجرا در دوران معاصر مورد بررسی قرار داد. اهمیت و ضرورت این تحقیق در پیدا کردن مفهوم جدید و نیز ساختار جدیدی در رابطه با فرم است، که باتوجه به یافته¬ها در مورد پیدایی فرم در دوران معاصر شکل گرفت، که با بررسی برخی از آثار هنرمندان اجراگر- مارینا آبراموویچ ، اورلان و استلارک - مورد بررسی قرار داده شد. و به سوالات تحقیق که آیا در هنر¬های رسانه¬ای جدید می¬توان ساختار جدید¬ی برای فرم قائل شد؟ و رابطه ی بین فرم و فضا در هنر معاصر به چه صورت بیان می شود؟ چند شاخصه در این رابطه آشکار گشت که به این موارد پاسخ داده شد، از این موارد به مرگ سوژه، توجه به بدن انسان به عنوان شیء، تغییر در رویکرد به مواد ومصالح اثر هنری و نیز مولفه¬ی توصیفی و کارکردی در این هنر می باشد، که با تحلیل از آثار هنرمندان اجرا بدست آمد . نوع تحقیق از نظر هدف به صورت :اکتشافی و کیفی بوده است و نیز از نظر روش ؛ توصیفی وتحلیلی می¬باشد و گردآوری مطالب بوسیله¬ی اسناد مکتوب و نسخه¬های دیجیتالی از سایت های معتبر می باشد.