در این پژوهش به بررسی و شناسایی شیوه های درآمدزایی و تأمین مالی داخلی و خارجی در ورزش ایران پرداخته شده است. ابزار پژوهش پرسشنامه و روش پژوهش توصیفی – پیمایشی و از نوع اسنادی میدانی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران کل و معاونان وزارت ورزش و جوانان، روسای فدراسیون های ورزشی و مدیران عامل باشگاه های برتر فوتبال کشور، که شامل 108 نفر میباشد. در این پژوهش تعداد 99 نفر از روش سرشماری از مدیران و معاونین و روسای فدراسیون های ورزشی و مدیران عامل باشگاههای برتر فوتبال کشور استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از دو روش آمار توصیفی (فراوانی، درصد) و آمار استنباطی (آزمون دو جمله ای و آزمون t مستقل) استفاده شده است. نتایج حاصل از فرضیات تحقیق نشان داد که قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی در تأمین مالی ورزش ایران تاثیر مثبت دارد، بورس در تأمین مالی و جذب سرمایه گذاری در ورزش ایران تاثیر مثبت دارد، استفاده از روشهای بانکداری اسلامی همچون صکوک در تأمین مالی ورزش ایران تاثیر مثبت دارد، استفاده از روشهای متداول درآمدزایی و تأمین مالی در کشورهای پیشرفته همچون حامیان مالی بین المللی و سرمایه گذاران خارجی درتأمین مالی ورزش ایران نقش مثبت دارد و تأمین مالی داخلی به شیوه قرضی شامل اخذ تسهیلات بانک های داخلی و حساب ذخیره ارزی، درتأمین مالی ورزش ایران نقش مثبت دارد. از مجموع هفت فرضیه تحقیق تنها دو فرضیه تایید نشد. این دو فرضیه بیان میکند که تأمین مالی خارجی به شیوه قرضی شامل تأمین مالی از بانک توسعه اسلامی، بانک جهانی، خطوط اعتباری، درتأمین مالی ورزش ایران نقش مثبت ندارد و تأمین مالی به شیوه غیر قرضی شامل سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سایر روش های سرمایه گذاری آشنایی باروش های(bot)، (boo)، (blt)در تأمین مالی ورزش ایران تاثیر مثبت ندارد.