موضوع این پژوهش تحلیل حقوقی قرارداد تهیه آثار سینمایی است که هدف از انجام آن آشنایی با مفهوم و تبیین ماهیت این قراردادها با توجه به برخی عقود معین ایران و از سوی دیگر بررسی آثار و قواعد حاکم بر آن و چگونگی انحلال این قراردادها در مقایسه با برخی نظامهای حقوقی مطرح دنیا می باشد. دستاور این تحقیق به قرار ذیل است: تهیه کننده یا پدیدآورنده می تواند قرارداد خود را با سایرین در قالب عقود جعاله خاص، صلح، اجاره اشخاص و یا در قالب عقود نامعین موضوع ماده 10 ق.م منعقد نماید، و احکام این عقود بر آن حاکم شود تا قرارداد از استحکام و التزام بیشتری برخوردار گردد. نتیجه دیگر در خصوص به دست آوردن امتیازی است که از حقوق معنوی برای تهیه کننده یا کارگردان به وجود می آید تا در نتیجه آن همچون حقوق فرانسه، در صورت عدم رضایت شخصی از اثر خلق شده، مجبور به تحویل اثر، جهت پخش عمومی حتی پس از انعقاد قرارداد، نگردد و این امتیاز معنوی را برای خود محفوظ دارد. از نتایج دیگر، الزامی شدن ثبت این قراردادها و کتبی بودن آن است چراکه قابلیت استناد و التزام بیشتری خواهد داشت.