هدف ارزیابی سودمندی ریلوزول ( یک مهارکننده آزادسازی گلوتامات) به عنوان درمان کمکی در درمان علایم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم . روش یک مطالعه تصادفی شده دو سو بی خبر با کمک پلاسبو که در آن30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم بر اساس dsm-iv-tr بطور تصادفی ریلوزول به مقدار mg/d100 و یا پلاسبو همراه با ریسپریدون به مقدار mg/d6 به مدت 8 هفته دریافت کردند. کلیه بیماران توسط مقیاسpanss ومقیاسeps در شروع درمان و در هفته های 4 و 8 مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس همیلتون افسردگی جهت ارزیابی افسردگی در شروع درمان و هفته 8 استفاده شد. نتایج مطالعه با 30 بیمار به اتمام رسید.گروه دریافت کننده ریلوزول بهبود قابل توجهی در علایم منفی نسبت به گروه دریافت کننده پلاسبو در انتهای مطالعه نشان داد[md(95%ci)= 5.72 (3.17 to 8.26), t(48)=4.52, p<0.001] و همان میزان سودمندی در امتیاز نهایی [md (95%ci)= 15.28 (8.97 to 21.58), t(48)=4.87, p<0.001] ومیزان سایکوپاتولوژی عمومی دیده شدto 11.91, t(48)=3.69, p=0,001] [md (95%cl)= 7.72 (3.52.هر چندگروهای دریافت کننده ریلوزول و پلاسبو کاهش در علایم مثبت نشان ندادند. نمرات مقیاس همیلتون افسردگی و مقیاس عوارض دارویی بین دو گروه تفاوتی نداشت. فراوانی سایر عوارض دارویی نیز در بین دو گروه مشابه بود. بحث در مجموع، در این مطالعه نشان داده شد که ریلوزول به عنوان درمان کمکی با ریسپریدون موجب بهبودی چشمگیر و معنی دار علایم منفی اولیه ی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می گردد.