یک شبکه حسگر شامل تعداد زیادی گره های حسگر است که در یک محیط بطور گسترده پخش شده و به جمع آوری اطلاعات از محیط می پردازند. لزوما مکان قرار گرفتن گره های حسگر، از قبل تعیین شده و مشخص نیست. چنین خصوصیتی این امکان را فراهم می آورد که بتوانیم آنها را در مکانهای خطرناک و یا غیرقابل دسترس رها کنیم. یک حمله استاندارد در شبکه های حسگر بی سیم، ایجاد پارازیت در یک گره یا گروهی از گره ها می باشد. حسگر ها تغییرات پارامتر های خاص و مقادیر را کنترل می کنند و طبق تقاضا به چاهک گزارش می دهند. در زمان ارسال گزارش ممکن است که اطلاعات در راه عبور تغییر کنند، مجدداً پخش شوند و یا ناپدید گردند. از آنجایی که ارتباطات بی سیم در مقابل استراق سمع آسیب پذیر هستند، هر حمله کننده می تواند جریان ترافیک را کنترل کند، در عملیات وقفه ایجاد کند و یا بسته ها را جعل کند. بنابراین، اطلاعات اشتباه به چاهک ارسال می شود. به دلیل اینکه گره های حسگر معمولا دارای برد کوتاهی برای انتقال می باشند و منابع محدود دارند، حمله کننده ی با قدرت پردازش بالا و برد ارتباطی بیشتر می تواند بطور همزمان برای تغییر اطلاعات واقعی در طول انتقال، به چندین حسگر حمله کند. حمله نفوذگر در شبکه های حسگر باعث مصرف زیاد انرژی می شود. الگوریتم های تکاملی رویه های جست و جوی تصادفی هستند، که بوسیله ی مکانیسم ژنتیک و انتخاب طبیعی کار بهینه یابی را به انجام می رسانند. الگوریتم ژنتیک یکی از انواع الگوریتم تکاملی است. در این تحقیق پروتکل پیشنهادی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک و مشبک سازی محیط، برای مسیریابی امن در راستای کاهش مصرف انرژی ارائه شده است، بدین صورت که الگوریتم ژنتیک در طول چندین نسل تکرار گردیده است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد که استفاده از این روش موجب بهبود مصرف انرژی در طول نسل های متوالی و در نتیجه یک مسیریابی امن در شبکه حسگر بی سیم شده است.