هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر گروه درمانی معنوی-مذهبی بر کیفیت زندگی و تاب آوری بیماران روانپریش بوده است.مطالعه حاضر یک بررسی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. 16نفر از افراد خانواده های بیماران روانپریش را بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) جایگزین شدند. پیش از مداخله درمانی هر دو گروه با پرسش نامه های کیفیت زندگی و تاب آوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در ده جلسه گروه درمانی معنوی- مذهبی شرکت نمودند و گروه گواه مورد پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی معنوی ـ مذهبی به طور معنی داری )05/0(p< در افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری با حذف اثر پیش آزمون موثر بوده است.