پس از واقعه عاشورا در سال شصت و یک هجری ، جریان تشیع وارد مرحله ی تازه ای از حیات خود شد. که منجر به رویکردی متفاوت از گذشته گردید. در مواردی همچون کاهش تکاپوهای سیاسی آشکار و تمایل به فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی با بهره گیری از عنصر تقیه دیده می شود. در این میان امام سجاد (ع) چهارمین امام شیعیان با در پیش گرفتن رفتاری ظاهراً متمایز نسبت به سایر ائمه پیش از خود ، پرسش های بسیاری را درباره سیره عملی و سیاسی خویش در ذهن محققین و پژوهشگران شیعه و سنی برانگیخت ، تا جایی که در کتب متعدد آنها نسبت به بررسی سیره امام نقطه نظرات متفاوتی بیان شده است. به نظر می رسد که سیره امام سجاد(ع) با توجه به منابع در عرصه فرهنگی و اجتماعی پر رنگتر از عرصه سیاسی وی بوده است. این پژوهش بر آن است سیره امام سجاد(ع)را بر اساس تاریخنگاری این دو جریان با تاکید بر دو منبع مهم تاریخی، تاریخ طبری با رویکرد تسنن و تاریخ یعقوبی با نگرش شیعی بررسی نماید. این کار به روش تاریخی، با اسلوب توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است.