سرمایه گذاران همواره نیازمند اطلاعاتی بوده اند، که بتوانند در تصمیمات استراتژیک خود از آن بهره ببرند. سهامداران عمد تا در آینده شرکت ها و بنگاه های اقتصادی سرمایه گذاری می کنند و از این رو عواملی که بیانگر سودآوری مستمر و رشد پایدار شرکت باشد، می تواند معیار مناسب خلق ارزش برای آن ها باشد. از نظر سهامداران، ارزش آفرینی به مفهوم ساده، یعنی ایجاد منافع حاصل از سرمایه گذاری بیش از هزینه به کار گرفته شده در آن. از این رو یافتن شاخصی که بتوان، با اتکا بر آن ارزش ایجاد شده را با اطمینان نسبتاً معقول تشریح نمود، یک ضرورت است. سهامداران به عنوان مالکان واحد تجاری در پی افزایش ثروت خود هستند و با توجه به اینکه افزایش ثروت نتیجه عملکرد واحد تجاری است، ارزشیابی واحد تجاری برای مالکان دارای اهمیت است. پس از پیدایش مشکلات ناشی از مالکیت به جهت حفظ منافع عمومی باید اطلاعات مصون سازی شده و منافع مالکان و مدیران هم سو می شد. بدین منظور از ابزارهای گوناگونی چون ایجاد چارچوب نظری، کنترل های داخلی، حسابرسی داخلی و مستقل، وجود مدیران غیر موظف در هیأت مدیره، به کارگیری رویه های بلند مدت پاداش و قانون گذاری توسط دولت استفاده شد. اما با این همه، بازهم مشکلات کمتر نشده، بلکه پیچیدگی آن بیشتر شده است. وجود بررسی ارتباط بین تغییر مدیریت شرکت با ریسک نکول و عملکرد شرکت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می تواند سرمایه گذاران بالقوه و بالفعل و سایر ذی نفعان را در تصمیماتشان در مورد خرید و فروش و یا نگهداری سهام یاری کند؛ لذا پژوهشگر در این تحقیق درصدد برآمد تا نسبت به بررسی ارتباط متغیرهای فوق الذکر بپردازد تا بتواند به فرآیند تصمیم گیری سرمایه گذاران بورسی یاری رساند.