یکی از انواع سقف هایی که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته، سقف مرکب با عرشه فولادی است. توجیه اقتصادی این نوع سقف در ترکیب فولاد و بتن و قرارگیری آن ها در محل مناسب به لحاظ نوع رفتار و قابلیت های این مصالح می باشد. عملکرد مناسب این سیستم تا حد زیادی به میزان انتقال برش بین عرشه فولادی و بتن بستگی دارد، که انتقال برش نیز به چند عامل وابسته است. استفاده از برش گیر های انتهایی و ایجاد آج و انواع زایده ها می تواند به افزایش درگیری بین عرشه فولادی و بتن منجر شود که تاثیر مثبتی بر رفتار دال دارد. بیشترین عامل خرابی و شکست در این نوع دال، جدا شدگی و لغزش طولی بین دو ماده می باشد. در این مطالعه به بررسی وسیع تر این عوامل، مکانیزم های شکست، مرور تعدادی از آزمایش های انجام شده، توضیح روش های طراحی دال و بررسی اثر متغیرهایی از جمله ضخامت ورق، طول دهانه و ضخامت بتن بر روی ظرفیت دال پرداخته شده است. روش های مختلفی برای پیش بینی ظرفیت خمشی این دال وجود دارد و بهترین روش، آزمایش دال مرکب در مقیاس واقعی می باشد. به همین دلیل تعدادی آزمایش جهت بررسی رفتار دال مرکب با یک نوع عرشه فولادی جدید انجام شده است. تعداد 4 عدد نمونه آزمایشگاهی ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته است. مهمترین نتیجه ای که از این آزمایش ها بدست آمد مربوط به نسبت پیوند برشی بین دال مرکب و عرشه فولادی می باشد. همچنین مشخص گردید که مکانیزم تخریب نمونه ها، شکست پیوند برشی می باشد و تغییرات ظرفیت باربری نمونه ها ارتباط مستقیم با تغییر دهانه برشی دارد. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش ها توصیه می گردد که در اجرای این نوع سقف ها به خصوص در شرایط تک دهانه از میلگرد تقویت خمشی استفاده گردد.