درد کنترل نشده بعدازجراحی ممکن است میزانی از تاثیرات حاد ومزمن مضررا باعث شود منجمله افزایش مورتالیتی وموربیدیتی.فاکتورهای مختلف شامل تفاوت های گسترده بین بیماران، تفاوت در سطح دارویی وتاخیر در تجویز مسکن ، با بی دردی ناکافی بعد ازجراحی همراه است. جبران این فاکتورها با استفاده از رژیم بی دردی prn متداول دشواراست.pca داخل وریدی دریافت کافی مسکن های اوپیوئیدی را فراهم میکند و تنوع فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک داروها را که درهر شخص متفاوت است به حداقل می رساند. روش انجام طرح: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسویه کور تصادفی بر روی 34 بیمار با جراحی قسمت فوقانی شکم طراحی شد. در تمام بیماران بعد از آنکه از نظر هوشیاری قادر به ارتباط برقرار کردن شدند دستگاه pca به بیمار متصل گردید. گروه اول (a) 1mg مورفین +1mg کتامین در ساعت و گروه دوم (b) 1mg مورفین+5mg کتامین در ساعت دریافت کرد. نتایج: این مطالعه نشان میدهد که بین دو گروه ازنظر vas در زمان های مختلف ریکاوری وبخش تفاوت معناداری از نظر آماری وجود ندارد . بیماران در هر دو گروه از نظر همودینامیک پایدار بودند و هیچ کدام دچار افت اشباع اکسیزن نشدند.از نظر سطح هوشیاری بر اساس میانگین دو گروه عمده بیماران در گروه هوشیار ویا خواب آلود قرار میگیرند .در هیچ یک از گروه ها عوارضی مثل هالوسیناسیون و اختلال بینایی و سرگیجه مشاهده نشد . یک مورد خواب بد و یک مورد فراموشی در گروه b دیده شد. از نظر میزان تهوع واستفراغ تفاوتی مشاهده نشد .تفاوتی از نظر میزان کلی مسکن وجود نداشت. نتیجه گیری: اضافه کردن کتامین به مورفین برای کنترل بهتر درد بعد از اعمال جراحی بزرگ قسمت فوقانی شکم با استفاده از انفوزیون مداوم می تواند موثر باشد و افزایش دوزکتامین منجر به افزایش عوارض(کاهش سطح هوشیاری و ناپایداری هموداینامیک ) نمی شود هرچند دوز های بالاتر درکاهش شدت بی دردی تفاوتی با دوز پایین ندارد