چکیده: مقدمه: هدف از تحقیق حاضرمقایسه تاثیر سه نوع تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان اورکسین زنان چاق غیرورزشکار می باشد. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. بدین منظور 40زن چاق با ۳۰≤ bmi به عنوان نمونه آماری انتخاب و در چهار گروه استقامتی (10n=) مقاومتی(10n=)، ترکیبی (10n=) و کنترل(10n=)تقسیم شدند.پیش از مشخص شدن نمونه ها در گروه های مورد نظر قد، وزن وbmi اندازه گیری وگروه ها همگن شدند. قبل از شروع اولین هفته تمرین و در پایان هشتمین هفته ی تمرین خونگیری انجام شد سپس گروه های تجربی تحت تأثیر 8 هفته برنامه تمرینی استقامتی (برنامه دویدن با 85-50 درصد حداکثر ضربان قلب) و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه ، برنامه تمرین مقاومتی (80-60 قدرت بیشینه ) به صورت سه جلسه در هفته و با رعایت اصل اضافه بار قرار گرفتند،گروه ترکیبی نیز ابتدا تمرین مقاومتی و سپس تمرین استقامتی را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه آزمون از تمامی افراد، نمونه خون دوم گرفته و پس از جداسازی سرم و پلاسما برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه منتقل شد. برای اندازه گیری هورمون اورکسین از کیت اورکسین با روش elisa استفاده گردید. از آزمون t گروه های همبسته، جهت مقایسه درون گروهی و به منظور مقایسه میانگین تغییرات به وجود آمده در متغیرهای وابسته از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. همچنین از آزمون تعقیبی توکی برای مشخص شدن تفاوتهای گروهی استفاده شد . یافته ها: نتایج نشان داد که با انجام هرسه نوع تمرین اورکسین کاهش یافت با انجام ورزش استقامتی در افراد چاق میزان اورکسین به میزان قابل توجهی کاهش یافت ،در هورمون اورکسین اختلاف بین گروه های (استقامتی -مقاومتی) (۰/۰ (p= و (استقامتی – ترکیبی) (۰/۰(p= معنادار بوده و بیشترین اثر کاهشی اورکسین را تمرین استقامتی داشته اختلاف میان تمرین مقاومتی و ترکیبی(۰/۰۹ (p= معنی دار نبود. نتیجه گیری: انجام هر سه نوع تمرین استقامتی ، مقاومتی و ترکیبی میتواند به تنظیم اشتها کمک کند و با کاهش اورکسین، سبب کاهش اشتها شود .همچنین باعث افزایش انرژی مصرفی و کاهش وزن گردد. نتایج بین گروهی مشخص کرد ابتدا تمرین استقامتی و بعد از آن تمرین مقاومتی و ترکیبی بیشترین تاثیر را بر کاهش اورکسین دارند. واژگان کلیدی: تمرین استقامتی ، تمرین مقاومتی ،تمرین ترکیبی، اورکسین ،زنان چاق