هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی هوش معنوی و ذهن¬آگاهی بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران مبتلا به hiv مثبت بود. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران hiv مراجعه کننده به مراکز مشاوره بیماری¬های رفتاریی شهرستان خرم¬آباد در سال 92-91 تشکیل می¬دهد. نمونه پژوهش 45 بیمار مبتلا به hiv بود که از میان 1300 بیمار مبتلا به hiv مثبت انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه¬¬های آزمایشی آموزش¬ هوش معنوی و ذهن¬-آگاهی را در هشت جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند. برای جمع¬آوری داده¬ها از فرم جمعیت شناختی، پرسش¬نامه بهزیستی روانشناختی ریف و امید به زندگی میلر استفاده شد. نتایج داده¬های پژوهش با روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری(mancova) نشان داد که آموزش¬ گروهی هوش معنوی و ذهن¬آگاهی بر میزان بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران hiv موثر است (001/0>p). این نتایج حاکی است که آموزش گروهی هوش معنوی و ذهن¬آگاهی می¬توانند بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران مبتلا به hiv مثبت را بهبود بخشند. هوش معنوی به دلیل پیوندش با معنا، ارزش و پرورش تخیل می¬تواند به فرد توان تغییر و تحول بدهد. فردی با هوش معنوی بالا دارای انعطاف، خودآگاهی، ظرفیتی برای رو به رو شدن با دشواری¬ها و سختی¬ها و فراتر از آن، ظرفیتی برای الهام و شهود، نگرش کل نگر به جهان هستی، در جست¬جوی پاسخی برای پرسش¬های بنیادی زندگی و نقد سنت و آداب و رسوم است و از این طریق می¬تواند بهزیستی و امید به زندگی این بیماران را ارتقاء دهد. همچنین آموزش ذهن¬آگاهی به بیماران hiv مثبت که دارای قضاوت نامناسب در موردخود، احساس غفلت و احساس گناه و سرزنشگری می¬باشند، باعث می¬شود که فرد از غوطه ور شدن در گذشته دست بردارد و خود را به خاطر اتفاقات قبلی کمتر ماخذه و قضاوت منفی کند.در نتیجه از طریق این مکانیسم¬ها می¬تواند در بهبود بهزیستی و امید به زندگی این بیماران موثر باشد.