یکی از مشکلات زبان¬آموزان در یادگیری زبان دوم که غالباً باعث اختلال در روند یادگیری آن ها می¬شود، مربوط به خطاهای نحوی زبان¬آموزان است که در گفتار و نوشتار رخ می¬دهد. به همین منظورتحقیق حاضردر چارچوب رویکرد تحلیل خطا به دنبال بررسی و تحلیل انواع خطاهای نحوی فارسی¬آموزان عرب¬زبان است. در این راستا خطاهای نحوی زبان¬آموزان را براساس سه منشأ درون¬زبانی، بینا¬زبانی و مبهم مورد بررسی قراردادیم. در این پژوهش با بهره¬گیری از روش میدانی و از طریق تحلیل محتوا، متون نوشتاری 105 نفر از فارسی¬آموزان عرب¬زبان را از نظر انواع خطاهای نحوی بررسی کردیم. نمونه ی تحقیق حاضر را زبان¬آموزان با میانگین سنی 22 تا 26 سال در سه سطح زبان¬آموزی مبتدی، متوسط و پیشرفته تشکیل می¬دهند که براساس روش تصادفی ساده از محل مرکز آموزش زبان فارسی مدرسه المهدی قم انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به کمک نرم افزارspss16 از مجموع خطاهای زبان¬آموزان از نظر منشأ بینا¬زبانی، درون¬زبانی و مبهم، اجمالاً 18 نوع خطا شناسایی شد و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل خطاها بیانگر این است که بیش ترین درصد خطاها در کلیه سطوح سه گانه زبان¬آموزی (مبتدی، متوسط، و پیشرفته) در حوزه ی«خطای نحوی مربوط به فعل» می¬باشد و در میان خطاهای فعلی، خطای عدم مطابقت فعل با فاعل بیش ترین بسامد خطاها را به خود اختصاص می¬دهد. بعد از آن «خطاهای مربوط به حروف اضافه» بیش ترین درصد خطا را شامل می¬شود. در بررسی و توصیف وضعیت خطاهای زبان¬آموزان از نظر منشأ، اکثریت خطاها «درون¬زبانی»(29/48 درصد)هستند و سپس خطاهای«بینازبانی»(53/33 درصد)و در آخر کمترین درصد خطاها «مبهم» هستند(18/18 درصد).