تحقیق حاضربا هدف بررسی تاثیر انجام تمرینات ترکیبی بر برخی فاکتور های عملکردی بازیکنان بسکتبال باویلچر انجام گردید. پژوهش حاضرباجامعه آماری 20 نفر ورزشکارمرد بسکتبال با ویلچربوده که با روش تصادفی به دوگروه 10نفری به عنوان گروهای تجربی باویژگیهای آنتروپومتریک(بامیانگین سن6.16±31.4 وقدنشسته 6.18±86سانتی متر،توده بدن 14.1±64.7کلیوگرم ، کلاس ورزشی 1.25±2.7)وگروه کنترل(با میانگین سن 5.34±28.9وقد نشسته 6.95±87.9سانتی متر،توده بدن 7.78±63.1کلیوگرم، کلاس ورزشی 1.02±2.6)تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیکی ، پزشکی و ورزشی از طریق مصاحبه با ورزشکاران ، مربی ، پزشک تیم و نیز مراجعه به پرونده ی پزشکی با تکمیل فرم های مربوط جمع آوری گردید. از هر دو گروه کنترل و تجربی آزمون های پاس دقتی،5متر سرعت،پرتاب آزاد،مسابقه 20مترسرعت،پاس بیشینه،پرتاب سه گام،شوت 5نقطه ای،تستهای نردبانی،جمع کردن توپ،مارپیج،ظرفیت هوازی و ظرفیت بی هوازی قبل از اجرای پروتکل تمرینی گرفته شد.وسپس برنامه تمرینات طراحی شده ترکیبی روی گروه تجربی به مدت 10 هفته و هر هفته شامل3جلسه اعمال شد.درپایان10هفته مجدا ازهردوگروه پس آزمون به عمل آمده ودرنهایت اطلاعات وداده های خام کسب شده توسط نرم افزارspssمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد 10هفته برتامه ترکیبی پیشنهاد شده برروی دقت ومهارت پرتاب ،چابکی وکنترل توپ ،توان هوازی وتوان بی هوازی آزمودنیهاتاثیر معنی دار داشته است وبرروی سرعت آزمودنیها تاثیر معنی دار نداشته است. نتایج تحقیق حاضربرضرورت بکارگیری روش ترکیبی بربهبود فاکتور های عملکردی ورزشکاران بسکتبال با ویلچرتاکید ورزیدونشان دادکه پروتکل تمرینی مذکور می توانددرشرایط مشابه جایگزین روش های تمرینی قدیمی تر گردد. واژه های کلیدی معلول،بسکتبال باویلچر،تمرینات ترکیبی،تمرین باوزنه،پلیومتریک.