پژوهش حاضر، بررسی نقطه در هنر خوشنویسی و مطالعه¬ی کارکرد آن در طراحی حروف فارسی می¬باشد. این مطالعه با این هدف انجام می¬شود که نقطه را از جنبه¬های مختلف و ابعادی فراتر از عنصر تجسمی صِرف، مورد مطالعه قرار داده و ارتباط میان آن و هنرهای نوشتاری را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد. این پژوهش با روش کتابخانه¬ای و با استفاده از آثار خوشنویسی و طراحی حروف انجام گرفته است. نقطه در کتب و رسالات خوشنویسی و اصول مبانی هنرهای تجسمی بررسی شده است و به روش توصیفی مورد تحلیل قرار گرفته است. نقطه به عنوان معیار اندازه¬ی حروف و جزیی از حروف فارسی در خوشنویسی وجود دارد. شناخت نقش و جایگاه نقطه در خوشنویسی و طراحی حروف به کاربرد صحیح این عنصر در ایجاد آثار هنری مطلوب منجر می¬شود. نقطه در هنر خوشنویسی که یکی از هنرهای ارزشمند ایرانی و اسلامی محسوب می¬شود دارای نقش و شان قابل توجهی است. نقطه در هنر خوشنویسی علاوه بر این¬که معیار اصلی اندازه و شکل حروف به حساب می¬آید، در زیبایی اثر و خوانایی آن نیز نقش مبنایی ایفا می¬کند. نقطه در طراحی حروف به عنوان یکی از اصلی¬ترین عناصر تصویری حضور دارد و به عنوان جزیی از حروف فارسی و عنصری تصویری برای خلق آثار نوشتاری و همین¬طور علائم نگارشی نیز داری کارکرد است. نقطه در عرفان اسلامی نیز از مفاهیم مهم است که این اهمیت در خط و خوشنویسی نیز دارای بروز و ظهور است.