در تحلیل آثار گلی ترقی دو سطح متفاوت "سرگشتگی" وجود دارد که گویای احساس "بی خانمانی" شخصیتها چه در غربت و چه در سرزمین مادری است. در نتیجه این احساس، شخصیتها با دنیای اطراف خود غریبه بوده و در فقدان ارتباط با آن به سر می برند. در این تحقیق مظاهر "سرگشتگی" در اعمال و گفته های شخصیتها از طریق رویکرد پسا استعماری جستجو شده است. همچنین با دسته بندی حس "سرگشتگی" به دو نوع واقعی و مجازی یا استعاری علت شکل گیریدومی بررسی شده است. نتایج حاصله از این بررسی مبین این مطلب است که پروژهمدرنیزاسیون و غربی ماب کردن ایران در سالهای پیش از وقوع انقلاب اسلامی سال 1357 ، منجر به "سرگشتگی" فرهنگی اشخاص شده است که این واقعیت در بسیاری از شخصیتهای داستانی گلی ترقی نمود پیدا کرده است. "سرگشتگی" فرهنگی که دلیل عمده حس "بی خانمانی" شخصیتها می باشد به حس غریبگی شخصیتها نسبت به ارزشها و سنن خودی می انجامد. علاوه بر "سرگشتگی" به سایر مفاهیم پسا استعماری از قبیل "تقلید" و "دیگرخواندگی" در آثارمنتخب پیش و پس از انقلاب این نویسنده پرداخته شده است. مفاهیم مذکور در سایه ارتباطشان با پیش فرضهای "گفتمان استعماری" و با تمرکز بر دیدگاه تبعیض آلود آن بررسی شده اند.همچنین تاثیر و در عین حال پریشانی و آشفتگی نویسنده درباره تسلط فرهنگی غرب مورد مطالعه قرار گرفته شده است.