ارتباط اولین شرط شکل گیری جامعه است بنابراین بشر تا امروز در صدد این امر برآمده است که شیوه های جدیدی را در برقراری ارتباط در حیطه های فردی و اجتماعی کشف و یا خلق نماید. گونه های ارتباطی چون: ارتباطات کلامی، ارتباطات غیر کلامی، ارتباطات میان فردی، ارتباط جمعی و... همگی، مرتبا در حال انتقال، دریافت، تولید و بازتولید چیزی نیستند جز معنا . هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سرمایه های اجتماعی- فرهنگی افراد بر معنایی است که در ارتباطات اجتماعی شکل می گیرد و منتقل می شود. آینکه آیا تولید معنا و یا به عبارتی برداشت از حجاب در چرخه تولید و بازتولید معنا در عرصه اجتماعی بطور کامل انتقال میابد یا خیر ؛ اهمیت فرا وان دارد. تحقیقات مرتبطی که در زمینه لباس صورت گرفته در این پژوهش به چهار بخش، مطالعات روانشناختی، مردم شناختی، دینی و جامعه شناختی تقسیم شده است که اگرچه همگی در باب لباس هستند اما هیچیک به وضوح به مسئله معنا نپرداخته اند. روش تحقیق در این پژوهش پیمایش است که با ابزار پرسشنامه به سنجش میزان تاثیر سرماه های فرهنگی اجتماعی افراد بر برداشت از حجاب آنها پرداخته است، بدین منظوربا استفاده از روش دلفی یک طیف یازده قسمتی استاندار شامل 27 عکس از حجاب کامل تا بدون حجاب تهیه شده و از پاسخگویان خواسته شد تا از یک تا یازده به عکسها نمره دهند، نمره یک معرف "حجاب کامل" و نمره یازده معرف" بدون حجاب" بود. طبق نتایج بدست آمده پاسخگویان بیشترین نمره یک را به تصویر شماره 3 (میانگین 75/8% ) و کمترین نمره یک را به تصویر شماره 15(میانگین 31/3%) دادند. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد با رد فرض صفر رابطه معناداری بین سرمایه های فرهنگی و برداشت از حجاب وجود ندارد، بعلاوه با رد فرض صفر در رابطه بین سرمایه اجتماعی و برداشت از حجاب رابطه معناداری بین این دو نیز وجود ندارد، اما میان شاخص اعتماد اجتماعی که از ابعاد سرمایه اجتماعی است تایید شده و با افزایش اعتماد برداشت افراد از حجاب نیز بیشتر می شود. در ارتباط با پایگاه اجتماعی و برداشت از حجاب نیز با رد فرض صفر رابطه معناداری آنها نیز تایید نمی شود. در ارتباط با متغیرهای زمینه ای و وابسته، رابطه بین جنس و تاهل تایید و رابطه بین تحصیلات و سن با متغیر وابسته رد شد. در نهایت چهار متغیر سن، جنس، تحصیلات و پایگاه اقتصادی اجتماعی معنادار شدند