اکوتوریسم که در حال حاضر یکی از پر رشدترین بخش¬های گردشگری در جهان شناخته شده است در واقع نوعی سفر مسئولانه به مناطق طبیعی می¬باشد که علاوه بر محافظت از محیط زیست باعث ترفیع نیازهای مردم محلی نیز می¬شود. استان چهارمحال و بختیاری به دلیل قابلیت¬های اکولوژیکی بسیار بالایی که دارد، توانایی تبدیل شدن به یک قطب اکوتوریستی در ایران را دارد. در راستای توسعه¬ی اکوتوریسم در این استان نیاز به برنامه¬ریزی استراتژیک حس می¬شود؛ که در این پژوهش برنامه¬ریزی استراتژیک برای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی اصلی در توسعه¬ی اکوتوریسم تدوین شده است. در این راستا این پژوهش با هدف کاربردی و بر مبنای روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است. برای گردآوری اطلاعات روش میدانی در پیش گرفته شده و با مصاحبه باز به مطالعه محیط داخلی و خارجی سازمان و شناسایی نقاط قوت و ضعف، فرصت¬ها و تهدیدها پرداخته شد. سپس بر اساس روش swot سبد استراتژیک برای سازمان ارائه گردید و در ماتریس عوامل داخلی و خارجی موقعیت سازمان مشخص گردید. همچنین در عین حال بر اساس مطالعات کتابخانه¬ای صورت گرفته مدل مفهومی چرخه توسعه اکوتوریسم ارائه شد. بر اساس qspm استراتژی¬ها اولویت-بندی شدند. یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که این سازمان در موقعیت تدافعی قرار دارد و باید استراتژی¬های مشارکت و واگذاری را در پیش بگیرد. یافته¬ها تحلیل و از آنها نتیجه گیری شده است و راهکارهایی جهت اجرای استراتژی¬ها ارائه شده است.