یکی از مهم ترین بخش های برنامه سرنشین دار فضایی، آموزش فضانورد می باشد. یکی از مراحل، آموزش فضانورد توسط شبیه ساز کاربری فضاپیما می باشد. در این پایان نامه، یک روش برای طراحی مفهومی شبیه ساز آموزش فضانورد امکان سنجی و ارائه خواهد شد. ابتدا مفهوم شبیه سازها، تاریخچه، انواع و کاربرد آن ها عنوان میشود.در این بخش از شبیه سازهای پرواز به عنوان مورد مشابه در طراحی و کاربرد نام برده می شود.در ادامه الزامات پرواز فضایی سرنشین دار ایرانی در "فضاپیمای دوستی" بررسی می شود. این قسمت نیز با توجه به برنامه تدوین شده در سازمان فضایی ایران تهیه شده است. سپس با بررسی انواع مدارگردهای سرنشین دار و مأموریت آن ها، کابین و سیستم های نمایش و کنترل هر کدام بررسی شده و روند پیشرفت آن ها استخراج می شود.به عبارت دیگر با استفاده از جامعه آماری محدود مدارگردهای سرنشین دار، الزامات کابین فضاپیما و طرح مفهومی آن با عنوان سیستم نمایش اطلاعات ارائه می شود. در ادامه جایگاه عملکرد آموزش دهنده از لحاظ الزامات، سخت افزار و نرم افزار بررسی شده و ارتباط روش آموزشی و طراحی جایگاه عملکرد آموزش دهنده شبیه ساز مشخص می شود.به عبارت دیگر نمای کلی سخت افزاری و نرم افزاری جایگاه عملکرد آموزش دهنده فضانوردی استخراج می شود.در این راستا از تجربیات داخلی در طراحی سبیه سازهای پرواز استفاده می شود. در نهایت طرح مفهومی کلی به همراه الگوریتم طراحی ارائه می گردد.