بتن خودتراکم، راه حل مناسبی برای رسیدن به سازه های بتنی با دوام، مقاوم و شکل پذیر است، اما این بتن مانند بتن نرمال در کشش ضیف می باشد و همچنین شرایط ایزوتروپی و کاهش ضعف شکنندگی و تردی نیاز به راهکارهایی جهت تقویت بتن دارد. لذا استفاده از الیاف فولادی که یکی از پرکاربردترین و اقتصادی ترین نوع الیاف محسوب میشود، بعنوان گزینه ای برای افزایش مقاومت کششی و کاهش گسترش ترک مورد توجه قرار گرفته است. در این پایان نامه تأثیر میزان الیاف فولادی 1/0، 3/0، 5/0، 7/0 و 9/0 درصد، بر روی مقاومت کششی بتن خودتراکم بصورت تجربی به روش برزیلی مورد بررسی قرار گرفته و همچنین ارزیابی آزمایش برزیلی و خرابی آن از دیدگاه تئوری مکانیک شکست صورت گرفته است. نتایج بدست آمده از آزمایشات تجربی نظیر مقاومت های فشاری و کششی، مدول الاستیسیته و نیز نمودار تنش و کرنش حاصله بمنظور ارائه مدلی جهت مشخص نمودن نخستین ترک و روند گسترش ترک در بتن، توسط یکی از نرم افزارهای المان محدود (abaqus) استفاده شد. نتایج آزمایشات تجربی نشان دهنده تأثیر الیاف در افزایش مقاومت کششی است و انطباق نتایج آزمایشگاهی با نتایج حاصل از نرم افزار، نشان دهنده صحت مدلسازی انجام شده در ارائه روند مکانیزم شکست می باشد.