این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی موسیقی درمانی مبتنی بر بازی بر علائم اضطراب، افسردگی و روابط با همگنان در کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان انجام شد. طرح تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل همراه با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، کلیه ی کودکان دختر مقطع پیش دبستانی شهر اصفهان بود که از میان آن ها تعداد 24 نفر به شیوه ی در دسترس انتخاب و به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر)، گمارده شدند. خرده مقیاس های اضطراب و افسردگی پرسشنامه ی علائم مرضی کودکان (csi-4) و خرده مقیاس رابطه با همگنان از پرسشنامه ی توانایی ها و مشکلات کودکان (sdq) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. موسیقی درمانی مبتنی بر بازی درمانی در طول 10 جلسه ی یکساعته، به صورت هفتگی برای گروه آزمایش انجام شد ولی گروه کنترل، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد ارائه موسیقی درمانی مبنی بر بازی باعث بهبودی 3/52 درصدی علائم اضطراب در مرحله ی پس آزمون و کاهش 1/31 درصدی اضطراب در مرحله ی پیگیری شده است. این در حالی است که این مداخله صرفا در مرحله ی پس آزمون باعث کاهش 1/32 درصدی علائم افسردگی و بهبود 7/47 درصدی رابطه با همگنان شده است(05/0>p). این نتایج بیانگر آن است که موسیقی درمانی مبتنی بر بازی تاثیر قابل ملاحظه ای در کاهش علائم اضطراب و افسردگی و بهبود روابط با همگنان دارد. براساس نتایج این پژوهش، موسیقی درمانی همراه با بازی می تواند به عنوان یک مداخله ی موثر در جهت کاهش علائم اضطراب و افسردگی درکودکان پیش دبستانی و بهبود روابط با همگنان در نظر گرفته شود