در سال 1972 کاکس مدلی را برای بررسی تاثیر متغییرهای مستقل بر روی تابع نرخ خطر در داده طول عمر معرفی کرد، استنباط در مورد تابع نرخ خطر مبنا که در مدل کاکس نقش مهمی دارد مربوط است به تحقیقاتی که برسلو(1972و1974) و کالب فلیش و پرانتیس(1973) انجام دادند، لاولس(1982) در مورد تحقیقات برسلو و براوردگرهای معرفی شده توسط او تحقیق نموده آنها را تائید نمود، البته براوردهای برسلو به دلیل سادگی در عمل دارای کاربرد بیشتری بود. براوردگرهای دیگری برای مدل کاکس توسط کلایتون و کوزیت (1985) معرفی شد. رویستن و پارمار(2002) برای بررسی مدل های نرخ خطر متناسب در داده های سانسور شده دست به براورد پارامترهای این مدل زد/ و بالاخره رویستن و ساوربری (2008)این ایده را که در مدل های پارامتری از خانواده fractional polynomial برای مدل بندی متغییرهای پیوسته ارائه کنند و رویستن ولامبرت (2009) این ایده را که از مدل های انعطاف پذیرتر برای مدل بندی متغییر های پیوسته مطرح کرده اند.